Uncategorized – Mirjam Janse

Soms ga je naar buiten, een eindje wandelen, om te reflecteren op een gebeurtenis, een gedachte of een opmerking. Je gaat naar buiten om je los te maken van de vertrouwde omgeving van je huis, je kantoor, je auto. Je kiest er bewust voor je omgeving tijdelijk te veranderen, omdat het je kan helpen een frisse kijk te krijgen op waar je mee bezig bent. Over de markt struinen om te bedenken wat je gaat eten die avond hoort er ook bij. Dat is het in het klein.

In het groot doen we het door op reis te gaan. Op vakantie gaan is iets anders, dat is lekker stilvallen in het niks doen en voortdurend heerlijk afgeleid worden door het regelwerk dat bij vakantie houden hoort.

Op reis gaan is de nomade, de vrijbuiter, de onderzoeker, in jezelf wakker maken en het roer in handen geven. Op reis gaan is onderweg zijn.

Herinner je je het eerste moment dat je omdraaide, in het potje keek en trots je drol aanschouwde. Jouw creatie! Je was iemand, want je creëerde! Dat gaf een zet aan je zelfbewustzijn!
Tegenwoordig valt wat je lijf verlaat meteen in een diep zwart gat en kan je gissen naar wat je drol je zou kunnen hebben vertellen over je vertering en het functioneren van je darmen. Jammer, want zeg nou zelf, het zou je veel informatie kunnen geven over je gezondheid en of het wel stroomt binnen in je lijf.
Poepen zou je een creatieve daad kunt noemen. Toch is iets maken, iets uit je handen laten komen, zoals een tekening, in de klei geknepen beeldje of een maaltijd, een huis, een community, een heldere spiegel van je vermogen je als mens in alle vrijheid uit te drukken.

Wist je dat de Bigfoot, Sasquatch ofwel Aapmensen, ook aan het knutselen sloegen. Op een verblijfplaats van Bigfoot in het bos werden kleine in elkaar gevlochten strooien poppetjes gevonden. Ontroerend vond ik dat. Ze hadden dus behoefte aan expressie.
Ik sprak een keer een Schot die al jaren onderzoek doet naar deze Bigfoot en ik stemde af op ze om meer informatie te krijgen over hun oorsprong.

Nog even zomer

Speelruimte