Het werd me te dol. Vannacht ben ik met flinke wattenbollen in mijn oren naar het kleine logeerkamertje verhuisd om toch een paar uur slaap binnen te halen. De pomp van de boer stampte niet ver van mijn slaapkamerraam onverstoorbaar de hele nacht door. Niet dat ik tegen dat water-uit-de-sloot-pompen ben, maar het geluid is net te laag en luid om te ontkennen, dus het hield me wakker. Tja, gevoelige oortjes hebben heeft zijn voor- en nadelen.
Stilte is een groot goed, dat realiseerde ik me weer eens goed. In een wereld waarin alles steeds luider, sneller en feller wordt, zijn momenten van stilte zeldzamer geworden. Ook de plekken waar je je veilig voelt en je in de stilte jezelf terug kunt vinden zijn schaars. Midden in de nacht op een parkeerplaatsje in een onbekend en donker bos gaan staan mag dan stilte bieden, maar geen veilig gevoel.
Stilte ervaren is belangrijk. Stilte is nodig om je innerlijke balans te hervinden en naar de stem van je innerlijk te luisteren. Stil zijn geeft je hele wezen rust en dat heeft tot gevolg dat je de signalen van je lijf beter gaat voelen. Je vermoeidheid bijvoorbeeld. Of darmen die opspelen, een maag die rommelt, een kriebelhoest die eruit wil. Onderdrukte stress kun je gaan voelen, maar ook een heerlijke tevredenheid, voldoening, en gevoelens van opwinding. Je wordt je bewust van wie en wat je daar dan bent. Een soort mediteren zonder meditatie.
Maar ook je herinneringen, dromen en gedachten zitten opgeslagen in je lijf en die laten zich makkelijker waarnemen als jij stil bent in de stilte. Als je dan goed luistert hoor je de innerlijke processen van verwerking en heling plaatsvinden.
Het is vreemd om over stilte te schrijven, terwijl de media laten zien dat een groot deel van de wereld met veel lawaai en geschreeuw in brand staat. Alleen al de beelden van de strijd in het Midden-Oosten, de Oekraïne en de rellen in Los Angeles laten zien hoe stilte met geweld kapotgescheurd wordt.
Klem zitten in een gewapend conflict betekent dag in dag uit stress ervaren, stress en onderdrukking. En op een gegeven moment knapt de distributieriem in het kunnen-ontspannen-systeem en is het onmogelijk terug te komen in de stilte. Die weg is dan afgesloten.
We mogen in onze handjes knijpen van geluk in onze relatieve stilte.
De meest natuurlijke zaken zoals stilte worden zeldzaam. Zeldzaam is een ander woord voor kostbaar. Is de mens niet het meest kostbare wat er bestaat? Wel verdraaid, zou de gezonde en tevreden mens ook zeldzaam aan het worden zijn? Ik geloof er niks van!
Ik wens je een feestelijke en stille zomer,
Mirjam