Distrust and a Sense of Humour
What I’ve missed most in the last few months are those fits of laughter, the unstoppable hiccup of laughter to the point where your stomach starts to ache. It feels like we are at an ongoing funeral, where laughter is inappropriate. In addition, to be able to give in to a laughter jitters you have to be in a safe environment and those are scarce at the moment. Reality is now becoming visibly very layered for everyone. Unless you’re addicted to your tunnel vision, it’s fascinating to experience, albeit a bit overwhelming at times… Realizing the connection between all these layers can be confronting, but it definitely opens up new visions of the value of life. Differentiating what still resonates with you is quite a challenge. Either way, the curtain of the world stage is inevitably rising. Consider, participate, and experience, but whatever happens, dare to make mistakes and keep your sense of humour!
Wantrouwen en een gevoel voor humor
Wat ik het meest heb gemist in de laatste maanden, zijn die lachbuien, het onstuitbare hikken van de lach tot het punt waarop je maag pijn begint te doen. Het voelt alsof we op een maar voort durende begrafenis zijn, waar lachen onbehoorlijk is. Daarbij, om te kunnen toegeven aan een lachkriebel moet je in een veilige omgeving zijn en die zijn op dit moment schaars. De realiteit raakt nu voor iedereen zichtbaar enorm gelaagd. Tenzij je verslaafd bent aan je tunnelvisie, is het fascinerend om mee te maken, ook al is het soms wat overweldigend… Het je realiseren wat de verbinding is tussen al deze lagen kan confronterend zijn, maar het biedt absoluut nieuwe visies op de waarde van het leven. Onderscheiden wat dan nog met je resoneert is een aardige uitdaging. Hoe dan ook, het gordijn van het wereldtoneel gaat onvermijdelijk omhoog. Beschouw, neem deel, en ervaar, maar wat er ook gebeurt, durf fouten te maken en behoud je gevoel voor humor!