Back in Montségur, I still feel uneasy. Could it be that people are drawn to this place because they want to sense the remnants of oppression left in the memory of their body?
Terug in Montségur, voel ik me nog steeds niet op mijn gemak. Zou het kunnen dat mensen zich tot deze plek aangetrokken voelen omdat ze de sporen van onderdrukking die in het geheugen van hun lichaam zijn achtergebleven gewaar willen worden?