Het is erop of eronder. Zo voelt het. De dikke vette vraag is nu of we in staat zijn boven onszelf uit te stijgen en af te zien van oordelen, verwijten, isoleren en buitensluiten van mensen die anders in de wereld staan dan wijzelf. Kunnen we nog wel helder nadenken nadat we maanden lang van het ene onbetrouwbare nieuwsbericht naar het andere zijn gesleept.
Een jaar geleden was het nog een sport om al het nieuws over de gezondheidscrisis te volgen en er een mening over te hebben. Nu is het volgen van het nieuws al een opgave voor het hart en het hoofd. Als je toch wilt weten wat er gebeurt in de wereld blijkt het knap lastig te zijn om kaf van koren te scheiden en nieuws te vinden dat je vertelt wat er werkelijk gaande is. Een mening is dan snel op drijfzand gebouwd.
Als healer heb ik geleerd dat er veel is tussen hemel en aarde waar we maar weinig van weten. Toegeven dat we weinig weten is al lastig. Om iets van een andere werkelijkheid te kunnen waarnemen is een open mind en de bereidheid veronderstellingen opzij te zetten een vereiste.
Ik ben ook opgevoed met het idee dat elk mens in beginsel een goed mens is. Dat er energiën en entiteiten zijn die het minder goed met ons voor hebben hield ik voor onmogelijk. Totdat ik er persoonlijk mee geconfronteerd werd. En dat was schrikken!
