Die blauwe luchten! Dagen open blauw boven mijn hoofd! En dan die schitterende witte wolken in rijen als dansers op een open podium. Ik had er al bijna afscheid van genomen, van dit soort luchten. Ze doen me denken aan als kind in het gras liggen en de wolken namen geven. En opeens zijn ze daar weer! Prachtig. En toch klopt er iets niet.
Er zijn twee werelden, of drie. De soms boze buitenwereld, de meestal stille binnenwereld en de grote overweldigende wereld van het onbekende. De wereld waarin je acties onderneemt, de wereld waarin je je ervaringen verwerkt en de wereld van je verbinding met het Al. In welke wereld je bent heeft invloed op hoe je je voelt.
Als je niet zelf de keuze mag maken in welke wereld je wenst te zijn maakt dat onrustig. Je staat op zonder te weten waartoe en je gaat naar bed met een vreemde vermoeidheid in je benen, een hart dat overloopt en een hoofd dat vast zit.
Dan is het geen plezier om mens op aarde te zijn. Terwijl dat het grote geschenk van het leven is, geboren worden en een schitterend ontworpen menselijk lichaam krijgen als vervoersmiddel! Dan is hier op aarde zijn een avontuur, bedoeld om ervaringen op te doen, zodat je unieke verhalen te vertellen hebt als je je vervoersmiddel achterlaat en naar je oorsprong terugreist.
Wat er gebeurt in de wereld van de actie zorgt sinds een paar maanden voor uitermate vreemde en onverwachte ervaringen en verdorie, het houdt voorlopig nog niet op ook. Theater Carré mag open voor dertig bezoekers, het restaurant op de hoek probeert vijf tafels op afstand te creëren zodat ze ook op 1 juni open kunnen gaan en de lengte van de rij wachtenden voor de deur van Dirk is ondertussen te klokken.
Ik word wat opstandig van de ondoorzichtigheid van de situatie. Wie trekt er nu eigenlijk aan de touwtjes? Wie besluit nu wat en waartoe? De getallen die gepresenteerd worden vertrouw ik voor geen meter, want er is altijd iemand die minstens zo geloofwaardig is en met een heel ander verhaal en andere cijfers komt. De ware besluitvorming lijkt zich uit het zicht, achter de schermen en ondergronds af te spelen. Welke belangen worden er gediend? En waar is mijn belang? Heb ik er eigenlijk wel invloed op?
En opeens is er een deur die opengaat, een inzicht dat binnen komt wandelen en zegt ‘Hoi, heb je wat aan mij?’. En dat werkt.
Werken wordt vaak gelijkgesteld aan actie, zweten en afzien, terwijl het ook kan gaan over bezinnen, het laten stromen, ontvangen, doorgeven. Werken is dan geen actie, maar een re-actie, een deelnemen aan een daad van hogerhand. En ik heb het dan niet over een overheid of instantie, maar over de wereld van de energiën. Daar waar we in feite allemaal vertrouwd mee zijn, of we ons dat nu bewust zijn of niet, want ons leven vindt daar z’n oorsprong.
Ik durf te zeggen dat in beginsel elke keuze intuïtief is en dus voortkomt uit een innerlijk weten.
Als coach doe ik wel eens onverwachte dingen, ik stel een dans, een tekening, een opstelling voor, die geheel buiten het boekje van verwachtingen van de cliënt valt. Maar wat er dan mag gebeuren is dat mensen zonder die verwachting een ervaring hebben en herkennen wat voor hen wáár is. De waarheid zit van binnen en is terug te vinden voor iedereen die dat wil. Het is de bron van innerlijk weten.
Op 22 mei 2020 ‘hoorde’ ik deze tekst.
You asked us what is going to happen. There will be a shift in consciousness for 20 % of the people. That will do. That will make this earth a safe place to live in and to express yourself in. Do not hurry to this shift or through this shift, for it will take time. A few more weeks, a few more months.
The shift is happening in the way it has never ever happened before. This is a profound wake-up call. The energy in every cell is becoming a receiver of higher frequencies than have ever been offered. Learn to handle these frequencies, and you will never be imprisoned by anything or anyone.
Be aware of your abilities. Let the mind not tell you otherwise! Nurture the mind, the physical brain.
Be aware of the need to protect the mind’s process of the mind adapting to new paradigms, for you will use your mind differently in a few months. Prepare by eating the right stuff, by nourishing it with meditations, by creating something every day. Keep it creating!
The turmoil in the game of world leaders is beyond imagination. You have no clue, and you are not meant to have a clue. There is a new world being built from the bottom up.
Know that reading these words is healing.
Er komen nu golven van energiën naar de aarde, die, omgezet in frequenties, invloed hebben op ons elektromagnetische vervoermiddel, ons lichaam, zodat een nieuwe vorm van ervaren mogelijk wordt. Deze golven bestaan uit pure intentie en tikken deze wereld, de mens, hóp, van z’n voeten een nieuwe ruimte in. Sommigen herkennen deze ruimte uit een ver verleden, anderen zijn overweldigd en rennen terug naar het vertrouwde benauwde.
Mensen zeggen, soms schoorvoetend, sinds kort levendiger te dromen, makkelijker empathisch en vergevingsgezind te zijn, zomaar gebeurtenissen te voorvoelen en in de wanhoop uit oude dagen een deur naar bevrijding te vinden. Ze zien planten en bloemen doordrenkt met kleuren en geuren en het groen van gras en bomen stráált. Bovenal worden ze geraakt door het zien van een helder licht in de ogen van anderen die ook deze nieuwe ruimte in zijn gestapt.
Verdriet en angst uit een lang vergeten verleden komen nu ook naar boven komen en zorgen voor een stortvloed aan tranen. Tranen die gehuild moeten worden. Tranen die we pas begrijpen als we de moed hebben de oorlogsmisdaden van Europa opnieuw te bekijken en in rake taal te beschrijven. Ophelderen die schaduw. Letterlijk.
Ik hoor van vrienden en cliënten dat ze eenzelfde proces doormaken. Van ontkenning van de ontwrichting van ons leven, boosheid en willen onderhandelen naar een diep verdriet voelen, en uiteindelijk het aanvaarden van de omstandigheden. Het zijn de vijf stappen in een proces van rouw na het verlies van een dierbare, zoals Elizabeth Kübler Ross ze beschrijft in haar boek in haar boek uit 1969 ‘On Death and Dying’. Wie heb ik dan verloren? Mijn oude ik?
‘Dire adieu, c’est mourir un peu’ zei de Franse dichter Edmont Haraucourt. Een beetje sterven om opnieuw geboren te worden. Dat is waar de shift, de transformatie over gaat. Er is werk te doen!
Mirjam