Heb jij de slingers al hangen. Foto Mirjam Janse 2021

Levensverhalen en tijdlijnen

Stel dat we achteruit leven. Stel dat we onderweg zijn naar het beginpunt. Dan is alles al geleefd is voordat we beginnen met ervaren. Dan zou je kunnen zeggen dat alles wat er gebeurt klopt omdat het al heeft plaats gevonden. Gek idee. Goede oefening voor die grijze cellen bovenin.

Achteruit leven is bij Z beginnen en naar A toe leven. Dat is een tijdlijn. Wat nou als onze tijdlijnen in de laatste jaren anders zijn gaan lopen en minder lineair zijn. Als ze ook nog ’s tegelijkertijd alle kanten op schieten, buiten de bekende paden gaan en meer lijken op de draden van honderden bollen wol die, en bloc, op de grond rollen en hopeloos in de war raken. Stel je dat even voor.

Stel dat jouw levensverhaal nu verward raakt met de tijdlijn van anderen, van andere levens, andere beschavingen, andere werelden. Dan wordt het pas echt ingewikkeld, want waar sta jij dan. Wie ben jij in deze warboel van tijdlijnen. Wat heeft jouw leven dan voor betekenis.

Hele oude verhalen over verborgen en onaffe zaken dringen zich de afgelopen maanden aan ons op. Soms vermomd als een ruzie met echtgenoot, baas of overheid. Als het jou overkomt zou het kunnen verwijzen naar een conflict tussen jou en je vader. Het kan ook zijn dat je ervaring minder met een persoonlijk verhaal te maken heeft, maar dat je een gevoel van onvermogen, onbegrip, strijd of verlies aan het ervaren bent.

Het ervaren van ziekte, het verlies van dierbaren, financiële tegenvallers en onverwachts depressief en bedroefd zijn zou te maken kunnen hebben met een oud en nog weinig doorleefd verhaal. Dan is het de vraag of het wel jouw verhaal is, wat je aan het doorleven bent. Het kan net zo goed een verhaal van een ander z’n tijdlijn zijn, van een hele groep mensen, een volk, een generatie, of zelfs ons collectieve verhaal.

Dan is de ervaring die jij hebt één van die tijdlijnen. Het verhaal wordt door jou heen afgerold om gekend te zijn, doorleefd te zijn.

Dat is een healing van ons als collectief.

We dansen nog steeds op het scherp van de snede. Er is onzekerheid over wat er gaat komen op het gebied van economie, financiën, onderwijs, zorg, religie, voeding, cultuur, transport, zeg maar, op op elk gebied. Welke tekorten komen eraan en wat is werkelijk een tekort of puur een politiek machtsmiddel.

Als je deze wereld kunt zien als een wirwar van tijdlijnen die nu om beleving vragen, dan is je blik neutraal, dan neem je waar. Dan is de betekenis van je leven weten even minder prioriteit.

We zijn onszelf met de hele wereld door een nauwe flessenhals aan het wringen, zonder te weten waar we uitkomen. Zie het als een zandloper waarvan de ruimte die je achterlaat je vertrouwd is en je pas ontdekt wat er aan de andere kant te zien en te ervaren is, als je je door de nauwe doorgang hebt geperst.

Soms is druk op de ketel goed om erachter te komen wat je eigenlijk wilt. Kijk naar een vlinder die op het punt staat vlinder te zijn. Die moet hard werken om uit z’n cocon te komen en dat is goed voor ‘m, want zo perst hij bloed in alle adertjes in z’n vleugeltjes. Je uit een dwangbuis worstelen kan nodig zijn om je weer te herinneren hoe het was, voordat beperkingen tussen mensen gewoon werden. Het kan nodig zijn om diep te graven en oude wijsheid naar boven te halen om in elke cel van je lijf te persen. Om je te realiseren hoeveel kracht er eigenlijk in je innerlijke zelf zit.

Weten te waarderen betekent respect hebben. Strek je uit en waardeer jezelf.

© Mirjam Janse

Deze tekst mag gedeeld worden, in zijn geheel, en met vermelding van de auteur en de website.

Inschrijven op mijn Nederlandstalige nieuwsbrieven kan via deze link  http://eepurl.com/dhc6Az

« terug