Gevoelig? Een enorme storm van kosmische energiën gaat al maanden tekeer en raakt velen in het hart, het hoofd en lichaam. Er is geen ontkomen aan. Ik krijg van veel cliënten te horen hoe misplaatst ze zich voelen nu hun baan begint te knellen, de baas onbetrouwbaar blijkt, er misbruik plaats vindt, hun kinderen onbereikbaar zijn en hun partner anders in elkaar blijkt te zitten dan ze hadden gedacht. Dat ze niet kunnen slapen, iets zinnigs willen doen en eindelijk van al die pijn, die trauma’s, dat verdriet, die vermoeidheid, af willen. Prachtige ‘wake-up calls’ kan je zeggen, maar als alle bellen tegelijk afgaan is het knap lastig staande te blijven en recht vooruit te lopen!
Als het stinkt, stinkt het voor iedereen, als het regent wordt iedereen nat en als het waait staat iedereen in de wind. En dus lopen er nu veel mensen gestrest, vermoeid, verdrietig, teleurgesteld en gefrustreerd rond, met een flinke identiteitscrisis onder de arm en een tas vol pijnlijke herinneringen. Het zou mooi zijn de stormen een naam te kunnen geven en met veranderen te beginnen, maar het raast nog even door dit jaar. Dus niks ervan!
In de zomer was het nog mogelijk om de ongemakken te duiden als stap in het proces van transformatie. Zo van ‘Voel jij je ook zo emotioneel?’, ‘Heb jij ook last van pijnlijke bovenbenen, zere botten, stijfheid?’, ‘Doet jouw computer, telefoon, tv, ook gek?’, ‘Gaan er bij jou in de buurt ook zoveel mensen dood?’. Je werd je , soms met een klap, bewust van de noodzaak patronen te veranderen. Om weer goed in je vel te zitten hielp het je te realiseren wat er geblokkeerd was, vast zat, en daar wat aan te doen. Dat gaf iets van betekenis aan het rot en ongemakkelijk voelen.
Maar de afgelopen maanden lijken alle tapijten tegelijk onder je voeten vandaan getrokken te worden!
Deze uitermate onrustige tijden benutten om tot inzicht te komen en een nieuw spoor uit te zetten in het zand van de woestijn van mogelijkheden kan ook. Ik zeg woestijn, want jee, wat wordt ons een rotzooi aangeboden! Aan nieuws, aan zorg, aan medicijnen, aan politieke ideeën, aan oordelen…
Er is véél dat je uit je concentratie haalt en achteloos maakt. Kiezen om dan maar niet meer te kiezen is dan heel verleidelijk. Want, tja, jezelf serieus nemen en zeggen dat jij er ook toe doet is zeggen dat je iets waardevols met je leven wenst te doen. En weten wie je wezenlijk bent, welke talenten je hebt, wat je hart en je geest werkelijk nodig hebben, vraagt om onderzoek en om moed.
En toch.
Er wordt flink aan de koorden getrokken waarmee iedereen vast zit aan zijn vermeende identiteit, baan, inkomen, familie, voorouders…
De kunst is het je zo min mogelijk te identificeren met de storm. Je naar het oog toe te bewegen.
Als je serieus neemt wat je raakt en er niet van wegloopt, ontstaat er ruimte om te ontspannen.
Blijf er bij, wat er dan ook aan gevoelens en gedachten boven komt.
Het is bijna 2020, het jaar van de manifestatie van de transformatie, de grote verschuiving die in 2012 begonnen is. Mensen, organisaties en overheden worden aangesproken op hun bijdrage aan deze wereld. Leven we in de wereld die we wensen? Zijn we gelijkwaardig, zijn we vrij, mogen we voor onszelf zorgen zoals we dat willen? Zijn we het ergens over eens?
Welnee, eens zijn we het niet en dat worden we ook niet. Maar ruimte creëren om jezelf en anderen tijd te geven zich te ontwikkelen tot een bewuste deelnemer aan deze verandering is wél een goed idee.
Dus laat de wind door je hart waaien en om je hoofd gieren en blijf staan. Stap uit de overlevingsstand en ervaar wat je wenst te ervaren, zonder je bedreigd, bekritiseerd of aangevallen te voelen.
Vind je innerlijk licht, je anker, en waardeer wie en wat je bent.
Heb hele mooie dagen.
© Mirjam Janse 2020
Deze tekst mag gedeeld worden, in zijn geheel en met vermelding van de auteur en de website.